%1

Zondag stond ik aan de start van de U23 wedstrijd te Wieze. We moesten 16 rondes van 7.5 km afleggen.  Al na 1 km reed ik samen met nog 3 jongens weg. Onze voorsprong werd niet echt groter de eerste 2 rondes maar we bleven toch goed doorrijden in de hoop dat er nog enkele jongens de sprong zouden maken. Na enkele rondes kwamen er 2 jongens bij aansluiten en niet veel later kwam er nog eens een groepje van 4 man aansluiten. Onze voorsprong werd stelselmatig groter, maar toch draaide het niet vlot in de kopgroep. Ondertussen was achter ons het peloton uiteen gereden en was er een grote groep genaderd tot op 20 seconden. We begonnen terug te rijden en enkel David Desmecht kon de sprong nog maken naar onze groep. De groep achter ons bleef eventjes hangen maar 1,5 ronde later was onze voorsprong gegroeid tot 50 seconden. De groep begon goed rond te draaien en onze voorsprong werd steeds groter en groter. Half koers voelde ik me niet zo goed. Ik had al de hele koers last van mijn onderrug en mijn benen werden ook slechter en slechter. Ik nam snel wat eten en na enkel rondes voelde ik dat mijn benen er stelselmatig terug door kwamen.

Op 3,5 rondes van het einde probeerde ik al eens solo. Ik sprong weg uit de groep op een stukje vals plat en waar de wind schuin op kop stond. Niemand reageerde echter en ik kon meteen een kleine voorsprong uitbouwen. Ik ondervond echter dat het nog net iets te ver was met de wind om nog 20-25km alleen te rijden en besloot om me wijselijk terug te laten inlopen. Mijn benen kwamen er terug volledig door en ik besloot om nog even te wachten en in de laatste ronde nog eens te proberen. Op 1.5 ronde van het einde sprong David Desmecht weg op het stuk vals plat waar ik eerder al iets geprobeerd had. Iedereen reageerde en ik sprong zelf in 3e positie mee. Ik had de indruk dat de rest van de groep het eventjes lastig had en besloot om nog eens iets te proberen. Niemand reageerde en ik kon meteen 50-60 meter nemen op de rest van de groep.  David Desmecht nam even later iedereen terug op sleeptouw en probeerde nog terug te komen maar ze bleven hangen op een dikke 10meter. Ik kon men voorsprong stelselmatig vergroten en ging de laatste ronde ingaan met 30 seconden voor.  Ik zag dat ze niet meteen korter kwamen en wist op een halve ronde van het einde dat ik toch zo goed als zeker kon zijn van de overwinning. De laatste km kon ik terug wat vertragen en echt beginnen te genieten van de allereerste zege bij de beloften. Achter mij kon Stijn de Bock nog wegspringen uit het groepje. Hij finishte op 11 seconden als 2e. Robin Venneman won de sprint voor de 3e plaats op 30 seconden.

Verslag: Michael/ Foto:  Kurt Rasschaert

http://www.youtube.com/watch?v=gXSRX_HBvzc