Loïc Segaert zal één van onze vast renners worden, welke we dit seizoen van nabij gaan volgen. Loïc vertelt in zijn eerste column over zijn jaar als tweedejaars junior tot nu.
Vandaag iets meer dan een jaar geleden: Ik ben in volle voorbereiding van het nieuwe seizoen, klaar om mijn resultaten als eerstejaarsjunior te bevestigen en te overtreffen. Maar dan tijdens de laatste duurtraining voor de ploegstage in Mojacar wordt ik van de weg gemaaid, niet beseffende wat er gebeurd was en wat de gevolgen zouden zijn, word ik omringd door enkele omstaanders. Ze vragen me of ik pijn heb?: “mijn knieën doen wel wat zeer, maar het gaat wel” moeten we een ambulance bellen? “ik weet het niet, (kijk naar men fiets en zie dat ik daarmee toch niet meer zal thuisraken), misschien wel ja” ben je aan het trainen voor iets? “ja binnen 4 weken rijd ik Kuurne-Brussel-Kuurne”
Na het nemen van röntgenfoto’s krijg ik te horen dat mijn linkerknieschrijf gebroken is. “is dit erg?” “hoelang moet ik hiervan herstellen?” “Kan ik binnen 4 weken koersen?” zijn mijn eerste vragen aan de artsen. Even later krijg ik te horen dat ik 4 weken in het gips moet.
Oké 4 weken denk ik, erna weer beginnen trainen en tegen april/mei weer op niveau. Het was 4 weken ongelofelijk afzien, mentaal en fysiek pijn lijden, niet kunnen slapen… maar de hoop dat ik erna weer zou kunnen fietsen was er. Na 4 weken wordt het gips verwijderd, maar fietsen lijkt opeens weer heel ver weg. Mijn linker quadriceps lijkt volledig verdwenen, ik kan mijn been niet plooien en niet rechtstaan. Men voorspelt nog 2-3 maand voor het herstel van de breuk en een half jaar tot een jaar voor het herstel van de spier.
Ondertussen is dat volledige jaar gepasseerd en heb ik er wel terug enkele competitiemaanden opzitten, maar die spier en knie zijn nog altijd niet volledig hersteld. Ik kan nog altijd niet lopen en de maximale kracht tijdens het fietsen ontbreekt nog. Dit beperkt me niet alleen tijdens het fietsen, maar ook in mijn studies Lichamelijke Opvoeding en Bewegingswetenschappen aan de KU Leuven die ik in september aanvatte. Zo moet ik het merendeel van de sportlessen volgen van langs de kant en zal ik vele praktijktesten moeten inhalen. Gelukkig liepen de theorie-examens in januari wel goed en slaagde ik voor alle vakken, zodat ik me nu weer volledig kan richten op de verdere revalidatie en het nieuwe koersseizoen.
Dat nieuwe koersseizoen vat ik aan in een nieuwe categorie en bij een nieuwe ploeg. Ik ben dan ook het bestuur en de ploegleiding van EFC L&R VULSTEKE zeer dankbaar voor deze kans en het vertrouwen dat ze me geven na een jaar waarin ik niet kon presteren. Vorige zaterdag reed ik in Villers-Le-Temple mijn eerste koers bij elite en beloften en werd er, met een goed gevoel, 19e. Ik kijk uit naar de rest van het seizoen en hoop geleidelijk aan progressie te boeken tegen het einde van het seizoen.
Om af te sluiten wil ik ook nog eens mijn ouders, vrienden, trainer Wouter Timmerman en kiné Sander Seynhaeve bedanken voor de steun en vele uren die zij in mijn revalidatieperiode staken.
