Na een sabbatjaar op het vlak can competitie had trialbike legende Kenny Belaey (37) zijn zinnen gezet op een straf 2020. Nog één keer alles geven voor de UCI World Cup Trial én het WK in het najaar. De Coronacrisis herleidde de anders zo drukke agenda van Oost-Vlaamse wereldreiziger echter tot een gapend wit gat. In tegenstelling tot zijn collega’s op de weg is, virtueel trainen geen mogelijkheid voor Belaey. Ook hij is daarom aangewezen op onderhoudstrainingen in en om het huis. De uit de kluiten gewassen rotsen in zijn tuin bieden weliswaar enige troost.
“Toegegeven in eerste instantie was die break nog wel geestig. Jarenlang competitie, shows en mediaprojecten combineren, dat kruipt niet in je koude kleren. Dat was ook de reden waarom ik vorig jaar sportief een stap terugzette. Financieel is trialbike op topniveau alleen niet rendabel voor een profsporter vandaar die nevenactivtiteiten. Maar om te presteren, heb je nét wel die focus alleen op je sport nodig. En wat heb je nodig om professioneel met je sport bezig te zijn? Budget natuurlijk, welcome to my world,” lacht de viervoudige Elite wereldkampioen die al enkele jaren een graag geziene gast is tijdens de NBA halftime shows in de VS.
Exit NBA
Net voor hij zou afreizen voor een Amerikaanse tournee van 2 maanden vernam Kenny dat de Verenigde Staten een inreisverbod hadden uitgevaardigd voor Europeanen.
“Dat was echt zot! Een taxi zou me om kwart na vijf ’s morgens ophalen om naar Zaventem te gaan. Ik stond gepakt en gezakt klaar toen ik op CNBC zag dat president Trump de Amerikaanse grenzen zou sluiten. Ondertussen was ook al bekend dat Utah Jazz speler Rudy Gobert besmet was met COVID-19. Als een gek probeerde ik mijn NBA contacten te bereiken. Mijn ‘booker’ voor de eerste show voor de Detroit Pistons wilde nog niets officieel bevestigen, omdat hij eerst met ‘legal’ (red. de juridische dienst) moest overleggen dat ik hen geen proces zou aandoen! (grijns) Typisch Amerikaans zeker? Morgen laat ik iets weten, zei hij. Ik sta nu klaar om te vertrekken, ik moet het nù weten, drong ik aan. Stel je voor dat ik zou vastzitten in Amerika als ik toch zou vertrekken. Al snel werd me via de showmanager van de Oklahoma City Thunder dat het de NBA menens was om zelf af te lassen. Ik kon gelukkig nog net op tijd mijn taxi afbellen!”
Amerikaans mountainbike festival
Na de Amerikaanse shows viel ook spoedig de bijl voor grote Europese evenementen. Pedal to the Medal shows in Oostenrijk, Luxemburg en Nederland in mei en juni, ze moesten er allemaal aan geloven.“Goh, op dit moment kijken we al tegen meer dan 30.000 euro verlies aan. Minimaal. Ik weet dat er nu veel mensen zijn die erger meemaken maar de sport-en evenementensector wordt wél keihard getroffen. Zeker wie geen vangnet heeft in de vorm van projectsteun of andere subsidies. Zo organiseren we sinds vorig jaar ook een mountainbikefestival in de VS. Onze nieuwe formule voor Bentonville Bike Festival is toe aan een cruciale editie. We hebben nu uitgesteld van begin mei naar 7, 8 en 9 augustus. Zullen alle partners dan nog aan boord zijn? Sponsoring is super marktgevoelig en we zitten nog steeds in een opstartfase met dit evenement. Bovendien hebben we het hier niet over een vaste waarde als het WK voetbal of zo.”
Afscheidsdilemma
Belaey was enorm gebeten op een waardig sportief afscheid in 2020. Om zichzelf optimaal voor te bereiden op het wereldkampioenschap had de UCI medaille recordhouder ook een ruime wedstrijdkalender ingepland. “Vergelijk het misschien met Pieter Timmers of Ann Wauters of die nog graag één keer wil schitteren op de Olympische Spelen maar daarvoor een jaar extra moeten doorgaan. Ik wilde het dit jaar echt goed doen maar zelfs vóór de Coronacrisis was er nog altijd geen locatie voor de UCI Urban Cycling World Championships (red. waar ook het WK Trialbike onder valt). De kans is zelfs reëel dat alles wordt doorgeschoven naar 2021.”
Uitgerekend nù draaien Belaey en zijn broer Wesley bovendien een documentaire die zijn afscheidsjaar in beeld brengt. Het budget was eindelijk rond, Sporza gaf zijn akkoord om het programma uit te zenden. “Akkoord die docu kunnen we net zo goed volgend jaar draaien maar dan ben ik er bijna 39… Om dan nòg eens het podium te halen op het WK, ik weet het niet hoor. Ergens voel ik wel dat een medaille verwacht wordt, het zou de happy ending van mijn verhaal als topsporter zijn. Dat houdt me wel bezig ja. Ook het feit dat die voorbereiding mentaal zo veeleisend is, speelt mee. Ik weet dat het er makkelijk uitziet, maar om te blijven presteren tegen gasten die 15 tot 20 jaar jonger zijn moet ik absoluut het beste uit mezelf halen. Als ik dan een training moet opgeven voor een show voelt het als een marteling!”
Creativiteit in eigen kot
Sinds zijn Youtube-hit “Balance” raakte de Aalterse fietsheld verslingerd aan de slackline. De evenwichtsoefening, met de mountainbike, over de strak gespannen band vormt sinds 2014 een vast onderdeel in zijn trainingsprogramma. Net iets pittiger dan de zoveelste quarantaine puzzel dus.
Tussen de fysieke trainingen door blikt Belaey social media content in zoals hij dat altijd doet. Al heeft Kenny in deze bijzondere tijden ook creatieve uitdagingen.
Aan het begrip kunstenaar op de fiets heeft hij sinds enkele maanden immers een letterlijke invulling gegeven Belaey begon onder de noemer Bike@rT abstracte werken te creëren met de fiets als penseel, uiteraard zonder de voet aan de grond te zetten tijdens het schilderen.
“Vorig jaar begon ik met Floris Vandelanotte, een jeugdvriend die kunstenaar is, na te denken over kunstwerken die ik met de fiets zou kunnen maken. Zo is het ten minste begonnen. Ondertussen is het proces wel verder verfijnd. Bovendien lukt het met ook steeds beter om wat ik in mijn hoofd heb op canvas te krijgen via mijn banden! Je zou het kunnen schrijven als een soort van ‘mountainbike action painting’. De juiste combinatie vinden tussen kleuren en patronen, helpt in ieder geval om de zinnen te verzetten. Gelukkig vallen mijn werkjes ook in de smaak, ondertussen heb ik er toch al enkele verkocht aan privé-verzamelaars.”
Foto : Kenny Belaey
